“ГОРАД“ (“Пляцы анямеюць...“), Міхась ЮЖЫК

* * * Пляцы анямеюць. Апусціцца золь. [Hm] А потым з нябачнага схову [Fm-диез Hm] абрыне на горад высокая столь [D G] снег першы, і вечны, і новы. [Fm-диез] [G Em ] [Fm-диез Hm] Наважым з табою да крамы прайсці і аркуш распішам слядамі. Патрэбна да снегу яшчэ дарасці. І мы гэта зробім з гадамі. Так поруч, як можна, прыціснецца бель да постацяў хісткіх, да сэрцаў. А сонца па хмарах, нібы карабель, плыве і не ведае смерці.