Чытае Маргарыта Леўчук, оперная спявачка, актрыса тэатра і кіно
З дзеўчынай развітваўся юнак,
Аддаваў яе шляхам, далінам.
- Лепш бы млынам стаць... -
Падумаў так
І зрабіўся на тым месцы млынам.
Людзі жыта носяць дзень у дзень,
А драўляны млын слухмяна меле.
Замест сэрца - б’юцца жорны ў целе,
А замест крыві -
Вады струмень...
Кажа нам паданне пра яго,
Што не можа ён з тых чараў выйсці,
Як не перамеле усяго,
Што яму належала калісьці.
Як належала яму не шмат,
Дык спадзе з яго палон драўляны,
Прыйдзе зноў ён