Thomas S. Eliot - THE JOURNEY OF THE MAGI,(Το ταξίδι των μάγων) - Δημήτρης Χορν

“Είναι οι άχρονες στιγμές εκείνες ακριβώς που παρέχουν στον Έλιοτ το μέσο για να κυριαρχήσει στον χρόνο! Στιγμές αιφνίδιας έκλαμψης, εντός και εκτός χρόνου, τις οποίες ο Έλιοτ συνδέει με την ενσαρκωμένη Λέξη και με τη λέξη που μεταμορφώνεται σε τέχνη, την ποίηση.“ Ο Έλιοτ μεταφέρει την αποξένωση και την αδυναμία που νιώθει κανείς όταν ζει στην διάρκεια αλλαγής του κόσμου. Τι κάνεις αν ο κόσμος που ήξερες δεν υπάρχει πια και εσύ συνεχίζεις να ζείς; Γιορτάζεις την έλευση του νέου κόσμου, ή θρηνείς για τον κόσμο που δεν υπάρχει πια; Και αν δεν μπορείς να ξανακοιτάξεις μπροστά αλλά δεν μπορείς να φύγεις από αυτόν το νέο κόσμο; Τι κάνεις; Κρύο ταξίδι κάναμε. Η χειρότερη εποχή του χρόνου για ταξίδι. Και τι μακρύ ταξίδι. Οι δρόμοι αδιάπατοι, ο καιρός αψύς στην καρδιά του χειμώνα. Και οι γκαμήλες ταλαίπωρες, κουτσές, δύστροπες, έπεφταν κάτω στο λιωμένο χιόνι. Ήταν φορές που νοσταλγήσαμε τα καλοκαιρινά παλάτια στις πλαγιές, τα περιβόλια, τα μεταξένια κορίτσια που μας έφερναν δροσοστικά. Και οι αγωγιάτες έβριζαν, γκρίνιαζαν και φεύγανε κρυφά για το κρασί και για το γλέντι. Και οι φωτιές σβυστές, κι ούτε μια σκέπη. Οι πόλεις εχθρικές και τα χωριά αφιλόξενα, τα σπίτια βρωμικα μας έκλεβαν στο νοίκι . Σκληρό ταξίδι κάναμε. Στο τέλος προτιμούσαμε να ταξιδεύουμε όλη νύχτα και να κοιμόμαστε κλεφτά. Και οι φωνές στ’ αυτιά μας τραγουδούσαν κι έλεγαν πως όλα αυτά ήταν τρέλες. Το ξημέρωμα φτάσαμε σε μια ήμερη πεδιάδα, χλωρή, βρεμμένη παρακάτω από τα χιόνια, μ’ ένα ρυάκι που έτρεχε κι έναν νερόμυλο που χτυπούσε στο σκοτάδι και τρία δέντρα στον χαμηλωμένον ουρανό κι ένα άσπρο, γέρικο άλογο που κάλπαζε μ&#