Εθνικός - Προοδευτική 1-0 (1997-1998)

Στο παλιό «Καραϊσκάκη» , μπροστά σε περίπου φίλους του που είχαν ανταποκριθεί στην… επιστράτευση, ο Εθνικός τα βρίσκει μπαστούνια από την αδιάφορη Προοδευτική. Παρόλο που η μισή δουλειά (ήττα της Παναχαϊκής) γίνεται, ο ίδιος δυσκολεύεται να κάνει την άλλη μισή. Και κάπου εκεί αρχίζει να γράφεται το μίνι έπος που θα ακολουθούσε… Στο 73’ του αγώνα ο αείμνηστος Γιώργος Ιωακειμίδης, που είχε αναλάβει ως υπηρεσιακός τεχνικός στον Εθνικό, βγάζει τον Βασίλη Βούζα και ρίχνει στο ματς τον Βασίλη Σταυρακάκη. Ούτε ο ίδιος δεν φανταζόταν πόσο καλά έκανε… Στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων λοιπόν, ενώ οι Πειραιώτες έχουν αρχίσει να συμβιβάζονται με το μοιραίο και οι περίπου 250 οπαδοί της Προοδευτικής τους φωνάζουν «εκεί, εκεί στη Β’ Εθνική», ο (νεαρός τότε) Μιχάλης Καψής κάνει μια «γιόμα» της απελπισίας. Ακολουθεί κεφαλιά του Σίμοβιτς. Προκαλείται αναμπουμπούλα στην περιοχή. Και μέσα σε ένα σμήνος μπουρδουκλωμένων παικτών εμφανίζεται το πόδι του Σταυρακάκη για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα! Την ώρα που ο χρυσός σκόρερ του Εθνικού πανηγυρίζει στα κάγκελα, οι παίκτες της Παναχαϊκής κλαίνε στην Καβάλα. Ενώ οι οπαδοί των Πειραιωτών κοπανιούνται στα τσιμέντα του «Καραϊσκάκη», εκείνοι των Πατρινών ξεσπούν σε συνθήματα κατά του… ΠΑΟΚ. Κι ενώ κόσμος μπουκάρει στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσει το ανέλπιστο θαύμα, μεσήλικας φίλος του Εθνικού επιβεβαιώνει μέσα σε αναφιλητά ότι… υπάρχει Θεός και Παναγία. Σ’ ένα ξέσπασμα που υπενθυμίζει (μαζί μ’ εκείνο του λατρεμένου «Εθνικάρα» μετά τη λήξη) γιατί αγαπάμε το ποδόσφαιρο και τι συναισθήματα μπορεί να προσφέρει…